Köyümün serin suları gibi soğuk bir Avrupa akşamından selamlar..
Bugün yüreğim biraz buruk, gözlerim ufukta bir yerlere dalıp gitmiş, ellerim klavyede dolaşırken içimden bir sızı akmakta. Ah, o sızı ki, gurbetin en derin yerlerinde saklı Palu hasreti. Burada, yani Avrupa’nın sessiz ve düzenli sokaklarında, her bayram öncesi yüreğim bir tuhaf oluyor. Belki de hasretin en zoru, ezan sesini, Şeyh Selahaddin Camii’nde kılınan bayram namazının o coşkusunu özlemek.
Siz hiç ezan sesine hasret kaldınız mı? O ses ki, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte ruhu okşar, gurbetteyken ise sadece hayalini kurarsınız. Burada saatler, ezan saatleriyle değil, mekanik tik taklarla ilerliyor. Ve bayramlar… Ah, bayramlar. Palu’da bayram sabahı, herkes Şeyh Selahaddin Camii’ne koşardı. Biz burada ise, bayramı gurbetin sessizliğinde, içimizdeki cemaatle kılıyoruz.
Yatılı Bölge Okulu’nun toprak sahasında koştuğumuz, düştüğümüz, yeniden kalktığımız günler geldi aklıma. Orada her bir toz tanesi, şimdi burada yüreğimde ağırlaşan bir hasret. Ve o mis gibi kokan Salçalı Ekmek… Evet, burada da ekmek var ama o tadı arıyorum işte, Palu’nun bereketini içinde barındıran o ekmekleri.
Teke Deresi’nin şırıl şırıl akışı var bir de. Derede ayaklarımızı suya daldırdığımız, serinliğin içimizi doldurduğu o günler… Şimdi buradaki nehirler bile sessiz akıyor, sanki bana eşlik etmiyorlar.
Evet, gurbetçi bir yürek bu; soğuğuyla, lezzetiyle Mahman Zerni Suyu’nu anımsadıkça sıla hasretiyle yanıp tutuşuyor. Mahman Zerni’nin suyu, berraklığının ve soğukluğunun ötesinde bir de tuhaf bir lezzete sahip. Nedendir bilinmez, insan bir kez tadına bakınca unutamıyor. Şimdi burada, gurbette herhangi bir suya elimi soktuğumda, soğukluk elbette aynı değil, o lezzet hiç değil. Sanki o suyun içinde köyümüzün tüm hikayeleri, tüm gülümsemeleri ve elbette tüm hasreti var.
Palu Atatürk İlkokulu… İlk harfleri orada öğrendim, hayatın ilk derslerini aldım. Şimdi buralardaki okulları gördükçe içim bir tuhaf oluyor… Palu Atatürk İlkokulu’nda öğrendiğimiz şarkılar, şiirler… Her biri, gurbette geçen günlerin yoldaşı oldu. Sanki her bir dörtlük, yalnızlığıma ortak oluyor.
Gurbetten sıla hasreti çeken biri olarak söylüyorum; memleket kokan her şey değerli burada. Ve ben, belki bir gün bu hasretle yazdıklarımın, sıladaki dostların yüreğine dokunacağı günleri hayal ediyorum.
Sağlıcakla kalın, sıla hasretiyle yanıp tutuşan bir gurbetçiden size selamlar.
Muhammed Şirin Şahin – Belçika Günlüğü / 10.04.2023
